Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

Ken Robinson - Αλλαγή των εκπαιδευτικών προτύπων

Ο Κεν Ρόμπινσον προσεγγίζει ένα θέμα που απασχολεί τους εκπαιδευτικούς και τους πολίτες, δηλαδή αν υπάρχει ανάγκη αλλαγής του προτύπου εκπαίδευσης και σε ποια χαρακτηριστικά του. Υπενθυμίζει ότι το σημερινό σχολείο, το συνέλαβαν, το σχεδίασαν και το οικοδόμησαν για μια διαφορετική εποχή και μέσα στις ανάγκες της βιομηχανικής επανάστασης. Τι αλλάζει όμως σήμερα όπου επικρατεί η ψηφιακή επανάσταση, ο καταιγισμός των πληροφοριών και της εικόνας;

Πως μπορούμε να σχεδιάζουμε με τόση σιγουριά και με κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο εκπαίδευσης των σημερινών μαθητών όταν δεν μπορούμε να προβλέψουμε τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες του επόμενου μήνα; Τέλος, υποστηρίζει ότι, σύμφωνα με έρευνες, η εκπαίδευση αντί να διευρύνει τις ικανότητες αποκλίνουσας σκέψης και δημιουργικότητας, οδηγεί τους μαθητές στην αντίθετη κατεύθυνση, λόγω της κυριαρχίας της «μοναδικής λύσης».





Ο Κεν Ρόμπινσον (Sir Ken Robinson) είναι συγγραφέας και σύμβουλος σε θέματα εκπαίδευσης και καλλιτεχνικής παιδείας. Διετέλεσε διευθυντής του προγράμματος «Η Τέχνη στα σχολεία», καθηγητής Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο του Warwick και εχρίσθη ιππότης (παίρνοντας τον τίτλο του Sir) για τη συμβολή του στην εκπαίδευση. Έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστός για τις 3 ομιλίες που έχει δώσει σε συνέδρια της Μη-Κερδοσκοπικής Οργάνωσης TED (Technology, Entertainment, Design) το 2006, το 2010 και το 2013, τα οποία παρακολούθησαν μέσω της ιστοσελίδας του TED πάνω από 24 εκατομμύρια επισκέπτες.


Πηγή: Antikleidi.com

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Τι ζητούν οι μαθητές από το δάσκαλό τους.


Τι ζητούν οι μαθητές από το δάσκαλό τους

Άννα Παππά
δασκάλα-συγγραφέας

Είμαστε, πολλές φορές, άδικοι απέναντι στα παιδιά.
Είτε είμαστε δάσκαλοι, είτε είμαστε γονείς, συγγενείς ή μέλη της ίδιας κοινότητας, έχουμε ένα κοινό χαρακτηριστικό: είμαστε άδικοι απέναντι στα παιδιά.
Ζητάμε από τα παιδιά να τηρούν τις υποχρεώσεις τους, να κινούνται μέσα στα προκαθορισμένα, από εμάς, πλαίσια, να διακρίνονται σε κάθε τους δραστηριότητα, όμως ποτέ δεν ρωτήσαμε τι ζητούν τα παιδιά από μας.
Τι νομίζεται λοιπόν ότι ενδιαφέρουν περισσότερο τα παιδιά;

Για περισσότερο από τριάντα χρόνια με βασανίζει το ερώτημα αυτό. Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς ήθελα να ζητήσω από τους μαθητές μου να μου δώσουν συμβουλές για το πώς θα είμαι καλύτερη δασκάλα. Δεν το έκανα ποτέ. Ούτε στο τέλος της χρονιάς τους ρώτησα να μου πουν ποιες ήταν οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της χρονιάς που πέρασε και γιατί οι στιγμές αυτές ήταν πράγματι ευτυχισμένες.

Το έκανα όμως φέτος.
Το έκανα και η αίθουσα έγινε αμέσως ήσυχη για πολύ ώρα, περισσότερη από όση, αρχικά, υπολόγισα. Τα χαμόγελα στα πρόσωπά τους αντικατόπτριζαν τις ευχάριστες εμπειρίες που είχαν να θυμηθούν και είχαν πολλές. Τόσες πολλές που έγραψαν τόσα όσα δεν έγραψαν άλλη φορά.
Μετά από την ανάγνωση όλων των απαντήσεων θα ήθελα να σας αναφέρω όλες τις ιδέες που καταγράφηκαν. Ιδέες που ήταν τόσο διαφορετικές αλλά και τόσο ίδιες, και ένα ήταν το συμπέρασμα ή καλύτερα το μήνυμα:
Τα μικρά πράγματα είναι που κάνουν τη διαφορά μέσα στην τάξη. Αυτά είναι που θυμούνται τα παιδιά. Αυτά είναι που έχουν σημασία.

Εδώ είναι λοιπόν και παρατίθενται τα πιο σπουδαία πράγματα που προέκυψαν από την ενδιαφέρουσα καταγραφή των μαθητών.

Να μας λέτε καλημέρα κάθε πρωί!
Κάθε πρωί να μας εύχεστε να έχουμε μία καλή ημέρα, και όταν σχολάμε να μας λέτε αντίο και ένα «τα λέμε αύριο».
Να μας χαμογελάτε!
Όταν μας κοιτάτε αφήστε μας να δούμε τη χαρά στα μάτια σας!
Δώστε μας λίγη προσοχή!
Καθίστε και μιλήστε μαζί μας, ιδιωτικά, προσωπικά, ακόμη και για λίγα δευτερόλεπτα.
Ονειρευτείτε μαζί μας!
Βοηθήστε μας να ονειρευτούμε πράγματα που θέλουμε να κάνουμε και όχι μόνον αυτά που πρέπει να κάνουμε. Ονειρευτείτε μαζί μας!
Αναθέστε μας καθήκοντα που να μας προκαλούν!
Αναθέστε μας δύσκολα πράγματα, αλλά μην μας αφήνετε μόνους. Δείξτε μας πώς να τα χειριστούμε, διδάξτε μας τι και πώς πρέπει να  κάνουμε και εμείς θα το κάνουμε.
Ρωτήστε μας για μας!
Ρωτήστε μας πώς περάσαμε το Σαββατοκύριακο, τι παιχνίδι παίξαμε, σε ποια μέρη πήγαμε. Δείξτε ότι νοιάζεστε για τη ζωή μας.
Δώστε μας λίγο χρόνο!
Δώστε μας χρόνο να σκεφτούμε, δώστε μας χρόνο να ονειροπολήσουμε, χρόνο να δράσουμε πάνω σε κάτι που μας ευχαριστεί.
Ενημερώστε μας!
Πείτε μας τι μπορούμε να κάνουμε καλά και τι όχι. Δώστε μας χρόνο να βελτιωθούμε, θέλουμε να βελτιωθούμε.
Αφήστε μας να κάνουμε ερωτήσεις!
Ακόμη και αν οι ερωτήσεις είναι εκτός θέματος, επιτρέψτε μας να ρωτήσουμε. Τότε θα καταλάβετε ότι θέλουμε να μάθουμε, ότι υπάρχουν πράγματα που μας ενδιαφέρουν. Αφήστε μας να σας παραθέσουμε τις προοπτικές μας. Δώστε μας την ευκαιρία να σας πούμε τι μας απασχολεί και όχι μόνο τι ξέρουμε.
Δώστε μας θάρρος!
Ήρθαμε σε σας γεμάτοι όρεξη να μάθουμε. Κρατήστε ζωντανό το ενδιαφέρον μας. Δώστε φτερά στον ενθουσιασμό μας.
Εμπιστευτείτε μας!
Δώστε μας ευκαιρίες και ας είναι απαιτητικές. Θα τα καταφέρουμε, αρκεί να μην μας αποτρέψετε να κάνουμε αυτό που μπορούμε να κάνουμε και που ξέρετε ότι είμαστε ικανοί να το κάνουμε καλά. Αλλά και αν δεν μπορούμε, υποσχόμαστε ότι θα προσπαθήσουμε μέχρι να μπορέσουμε.

http://pappanna.wordpress.com/

Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

Ενσυναίσθηση

Το ακόλουθο video μας εξηγεί  τη διαφορά ενσυναίσθησης και συμπάθειας,
δυο στοιχεία που καθορίζουν τις αρχές της επικοινωνίας στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.


Η Δύναμη της Ενσυναίσθησης - RSA Shorts from ToPortal on Vimeo.

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Εκπαιδεύοντας τις καρδιές των μαθητών μας!



Dalai Lama Centre // Educate the Heart from Giant Ant on Vimeo.

"Όταν ένα παιδί γεννιέται κάνουμε ό, τι μπορούμε για να το προστατεύσουμε, να το γαλουχήσουμε και να το αγαπήσουμε. Το μυαλό και η καρδιά ενός παιδιού είναι εύθραυστα.
Καθώς μεγαλώνουν θέλουμε να τους διδάξουμε όλα όσα ξέρουμε. Τα στέλνουμε στο σχολείο για να γεμίσουν το μυαλό τους με υπέροχες γνώσεις & να τους δώσουμε τα εργαλεία που χρειάζονται για τη ζωή. Στο σχολείο παίρνουν μια γεύση του πως είναι τα πράγματα στον έξω κόσμο. Εκεί υπάρχει φιλία, ρομαντισμός, απογοήτευση, αμηχανία, διακρίσεις και εκβιασμοί. 
Είναι όμως  τα εργαλεία που τους δίνουμε αρκετά για να προετοιμαστούν γι' αυτό τον κόσμο; Έχουμε τεράστια ευθύνη και αποτελεί πρόκληση το γεγονός, ότι αν θέλουμε πραγματικά να τους προετοιμάσουμε για τον έξω κόσμο, πρέπει επίσης να εκπαιδεύσουμε την καρδιά τους! 
Γιατί για να περιηγηθούν στον έξω κόσμο με συμπόνια, αποδοχή και ανοχή θα πρέπει να τους διδάξουμε συμπόνια, αποδοχή και ανοχή. Αυτό μπορεί να ξεκινήσει από το σχολείο μας και να αρχίσει σήμερα κιόλας! Μπορεί να συμβεί στην προπόνηση των αθλημάτων, στο μάθημα χορού, μουσικής ή οπουδήποτε. Συμβαίνει σήμερα σε όλο τον κόσμο με εκπληκτικά αποτελέσματα. 
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να εξελιχθούν σε κοινωνικούς, συναισθηματικά ευαίσθητους και ικανούς νέους πρέπει να ζητήσουμε μια ισορροπημένη εκπαίδευση και να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στην εκπαίδευση τόσο το μυαλού όσο  και της καρδιάς τους!"